Categorie: Groen Pagina 1 van 3

Heksenweitje in volle zomerglorie

Na eerst een bloedhete en gortdroge periode, gevolgd door een paar kletsnatte zomerweken is het prettig toeven op het heksenweitje. Jarenlang onderhoud door vrijwilligers heeft ertoe geleid dat – met hulp van het huidige zomerklimaat – er een explosie gaande is van wilde bloemen en insecten.
De eerder al ontdekte steenanjer heeft zich verder over het terrein uitgebreid: niet langer alleen langs de Hoge Naarderweg ter hoogte van de Domeinweg, maar nu ook op het lagere deel richting hertenwei. De steenanjer ofwel Dianthus deltoides (ook wel Zwolse anjer of Vechtdal anjer) staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als vrij zeldzaam en matig afgenomen. Maar in Hilversum neemt-ie dus toe!

We hebben een rondgang gemaakt langs alles wat groeit en bloeit. De foto’s van de akkerwinde, het boerenwormkruid, het duizendblad, de gewone klit, ooievaarsbek en het sintjanskruid vindt u hieronder. Maar ga ook vooral zelf eens kijken?
En wilt u meedoen aan het onderhoudswerk, sluit u dan aan bij de groenploeg? Eenmaal per maand, op vrijdag, worden de handen uit de mouwen gestoken en alles wat niet thuis hoort in dit groengebied, opgeruimd… om ruimte te geven aan wat er wél hoort.

Gewoon even aanbellen bij het enige huis aan het heksenweitje, nummer 110, bij Gerard en/of Sonja?

Het Heksenweitje, hart van Trompenberg – alsof het altijd al zo heette…

Ingeklemd tussen het Mediapark, de kinderboerderij en Trompenberg Oost ligt het Heksenweitje. Een prachtig, ongerept natuurgebiedje dat de status historisch natuurlandschap draagt. Want het is de enig overgebleven onbebouwde ‘eng’ of akkergebied van de Ergooiers in Hilversum, waar nog oorspronkelijke enkeerdgrond is te vinden, ontstaan door het langdurig opbrengen van mest uit potstallen in ‘het dorp’. Vrijwilligers van de buurtvereniging onderhouden het terrein één keer per maand en één keer per jaar wordt er gemaaid en gehooid.

Maar waar komt nu die naam vandaan?
Op een Facebook-groep van Hilversummers verscheen enige tijd geleden een fascinerende uitleg… Over het Heksenweitje liep een pad, het Dievenpaadje. Dat liep (en loopt deels nog) van de Kerbrink naar Naarden. Gearresteerde verdachten, die werden vastgehouden in de kelder van het oude Raadhuis aan de Kerkbrink, liepen die route onder begeleiding van een koddebeier (agent) naar het rechthuis in Naarden waar hun zaak zou voorkomen. Op het akkergebied dat doorkruist werd door hun paadje zouden vrouwen aan het werk zijn. De arrestanten spraken ze vaak aan, maar kregen meestal geen aandacht. Dus werden die vrouwen heksen genoemd.

Kinderfantasie, in 1981
Niets blijkt minder waar – of zó oud… zo meldt ons oud-buurtbewoonster Adrienne Maclaine Pont. De naam werd bedacht door haar dochters Pol en Suze, toen 8 en 6 jaar oud. De familie was net teruggekeerd van een verblijf in Amerika. Dat was in 1981. “Omdat ons huis aan de Ceintuurbaan nog geschilderd werd, woonden we tijdelijk in Huizen, in een huis dat we van vrienden mochten lenen. Elke dag bracht ik mijn dochters naar de Godelindeschool en we gingen dan natuurlijk ook de buurt verkennen, ons huis bekijken en over het grote weiland wandelen. Als het mistte, kreeg dat weiland iets spookachtigs en gecombineerd met de geluiden van de kinderboerderij werkte dat erg op de fantasie van de meisjes die toen nog heilig geloofden in kabouters, spoken en heksen. In de VS waren ze natuurlijk veel met heksen en spoken in aanraking geweest tijdens Haloween!”

Eerst de Kinderboerderij redden…
Adrienne werd na de verhuizing naar de Ceintuurbaan eerst samen met buurvrouw Guy Terbraake en Machteld Voorst Vader actief om de kinderboerderij te redden: de gemeente wilde het beheer van deze activiteit stoppen uit bezuinigings-overwegingen. Gelukkig kon dankzij hen de net opgerichte stichting Vrienden van de Kinderboerderij de exploitatie – tot op de dag van vandaag – overnemen.

… en toen het Heksenweitje
Even later ontstond een nieuwe ‘dreiging’ doordat de gemeente het Heksenweitje wilde volbouwen met 250 woningen. En het terrein zou ontsloten moeten worden via de kinderboerderij. Dus werd na de stichting een vereniging opgericht: Buurtvereniging Trompenberg Oost. En die wist te voorkomen dat het weitje werd volgebouwd. “De gemeente Hilversum dacht dat het een oude naam was die al heel lang bestond en de Buurtvereniging Trompenberg Oost heeft hen maar in die waan gelaten,” aldus Adrienne.

“Ik woon nu al bijna 25 jaar in Friesland maar wij hebben met ons gezin 17 jaar lang een heerlijke tijd gehad op de Ceintuurbaan. Onze jongste dochter Iep is er geboren, mijn man Piet heeft zijn hele jeugd in Hilversum gewoond, mijn schoonouders woonden er, ik logeerde er als kind vaak, kortom: we hebben nog steeds een band met Hilversum. Mijn 3 dochters gaan nog af en toe kijken bij “ons huis”. Inmiddels weten de 8 kleinkinderen ook alles van het Heksenweitje.”
Dank, Adrienne, voor je inspanningen (ook namens de kinderboerderij) en altijd van harte welkom op jouw Heksenweitje, dat er nog mooier bijstaat dan ooit tevoren.

Hoe zit ’t met de bomen?

Tijdens een ‘schouw’ met buurtgenoten naar aanleiding van de herinrichting van hun straat (gemeentelijk groot onderhoud) kwam de zorg voor de bomen aan de orde. Hoe zit dat eigenlijk? De gemeente is verantwoordelijk voor de bomen op gemeentelijk, openbaar terrein. Maar particulieren hebben ook een ‘zorgplicht’. Boomeigenaren zijn wettelijk verplicht (art. 6:162 BW) hun bomen te onderhouden en periodiek te (laten) inspecteren op mogelijke gebreken. Deze zorgplicht heeft tot doel om risico’s zoveel mogelijk te minimaliseren en de kans op (letsel)schade te voorkomen.

Schade of letsel door het vallen van een tak uit uw boom? Vaak bent u daar als eigenaar voor aansprakelijk. Voorkom deze aansprakelijkheid door aan te tonen dat u voldaan hebt aan de zorgplicht. Daarin staat dat bomen elke 3 tot 5 jaar (afhankelijk van de plek) geïnspecteerd moeten worden. Staat uw boom op een plek waar vaak mensen onderdoor lopen, dan is het zelfs aan te raden deze VTA-inspectie jaarlijks te laten uitvoeren.

Het bedrijf dat de bomen voor de gemeente Hilversum keurt, is Treevision .
Een ander bedrijf dat veel boomonderzoek in de omgeving van gemeente Hilversum doet is Bleekemolen.
Zoek op “boomtechnisch onderzoek” en dan verschijnen er nog veel meer bedrijven: keuze voldoende!

Met dank aan Wim de Graaf, gemeente Hilversum

Heksenwei in Coronatijden

“Het zijn rare tijden”, schijnt volgens statistici de meest gebruikte uitdrukking van de afgelopen maanden te zijn. En niemand weet wat de toekomst brengt. Dus hakten we onlangs de knoop maar door: er komt géén zomerborrel op het Heksenweitje. En het samen hooien in september hebben we maar geschrapt, dit jaar. Dat laten we beide, maaien én hooien, doen door een loonbedrijf.

 

Toch staat het Heksenweitje nog steeds centraal in ons werk. En het was hartverwarmend om te zien dat door de coronacrisis, dit unieke stukje landschap opeens door héél Hilversum werd ontdekt. Een plaatselijke turnvereniging houdt er al maanden een paar maal per week z’n trainings-bijeenkomsten.
Tal van mensen bedachten dat wandelen misschien een goeie, gezonde afwisseling is van het thuis werken – en ze ontdekten dat via het Heksenweitje het bos heel goed bereikbaar is.
Vaders en moeders, die hun vele bezoekjes aan de kinderboerderij opeens – door de sluiting – in het water zagen vallen, kwamen tóch. Zoals een vader zei: “Goh, nooit geweten dat hier ook een hele hertenwei is. De kinderen duiken altijd meteen de speeltuin in en knuffelen daarna nog even een geit, maar dat was ’t dan wel”. En al die bezoekers maakten rondjes op de fiets of achter de kinderwagen rondom het terrein, ontdekten ons weitje. En kwamen er later terug met de picknickmand…

Borgen van natuur-historische waarde
Ook bij ons, de buurtvereniging, bleef het heksenweitje een punt van aandacht. Want naast het plannen van het hooien en maaien kwam de vraag op: doen we het wel goed? We overlegden met de gemeente over hoe we de natuur-historische waarde van deze enige nog onbebouwde eng het best kunnen garanderen. En mogen nu de hersenen plukken (een betere vertaling van ‘brainpicking’ hebben we niet) van een bij de gemeente gedetacheerde maai-deskundige. Ook de gemeente denkt namelijk na over hoe het best het groen te onderhouden en daarbij het leven van de oh zo broodnodige insecten te ontzien.

Heksenweitjebiertje?
In de loop der jaren zijn er diverse inventarisaties gemaakt van wat er groeit en bloeit op het heksenweitje. Een vergelijking van die uitkomsten met een nieuwe inventarisatie zou een goed antwoord kunnen geven op de vraag óf we het goed doen. Vandaar dat de plaatselijke afdeling van het IVN op ons verzoek een nieuwe inventarisatie maakt.
Ook zochten we contact met een inspirende ‘zuster’-organisatie in Laren. Daar blijken vrijwilligers al enkele jaren, op ‘ouderwetse wijze’ een aantal engen te onderhouden: de Stichting Oude Landbouwgewassen Laren. http://sollaren.nl/ Wat kunnen we van ze leren?
Of het ooit komt tot een Heksenweitje biertje, weten we niet. Maar als ’t zover is, laten we dat hier weten!

Omgevingsvisie Noordwest: geen hoogbouw aan de randen

Op dinsdag 21 januari waren bewoners van postcodegebied 1217 (Noordwest) uitgenodigd op het Raadhuis, om daar geïnformeerd te worden over de Omgevingswet én om mee te denken en praten over hoe Hilversum er in 2040 uit zou moeten zien.
Per 1 januari 2021 gaat de (landelijke) Omgevingswet in. De wet bundelt 26 oude wetten. Het ontwikkelen van een Omgevingsvisie is onderdeel van deze wet en omvat allerlei grote en belangrijke thema’s zoals bereikbaarheid, wonen, werken, duurzaamheid, biodiversiteit en klimaat. In onderstaande video legt de gemeente het allemaal uit…

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=slMZpqcEE9s&w=560&h=315]

De uitnodiging was niet aan dovemansoren besteed: er was een stevige opkomst en er werd uitvoerig van gedachten gewisseld. (Buurt)Wethouder Jan Kastje en projectleider Peter Prins trapten af met een welkomstwoord en een presentatie van het doel van de avond: wat is onze visie op de toekomst, rekening houdend met wat Hilversum te wachten staat. Zo was ooit het winkelgebied in hartje Hilversum de grootste werkgever, maar dat is ingestort. De media namen plek twee in, waarna grote bedrijven (en fabrieken) als Philips volgden. Fabrieken zijn er amper meer, de bedrijven krimpen. Waar moet de Hilversummer in de toekomst werken? En wonen? En hoe komen we van werk naar huis v.v.?
In de fotoreportage hieronder kunt u de informatieve dia’s bekijken, die tijdens de presentatie werden getoond. (Klik op de foto voor een groter exemplaar? En ónder de foto voor de ware grootte).

Geen hoogbouw, horizonvervuiling
Na de uitleg volgde een ronde waarin rondom vier tafels buurtbewoners dieper ingingen op vier thema’s: energie, bereikbaarheid, wonen en media(park). Vooral aan de tafel waar de/het media(park) ter sprake kwam, hadden zich talloze Trompenbergers verzameld. Men was ’t erover eens dat het mediapark stevig op de schop genomen moet worden (want gebouwd voor een achterhaalde – analoge – bedrijfstak die met de techniek van nu heel anders vormgegeven kan worden). Bij het aantrekken van méér werkenden op het park, werd dringend aandacht gevraagd voor de bereikbaarheid. En men was tégen het bouwen in de hoogte: de horizonvervuiling die dat veroorzaakt, vernietigt de natuurbeleving in de rondom gelegen groen- en heidegebieden… Bij de afsluitende inventarisatie van de gedachten aan álle tafels, bleek trouwens dat dit gevoel door iedereen gedeeld wordt: géén hoogbouw, en zeker niet aan de randen van Hilversum.

De komende weken zijn er nog een aantal bijeenkomsten, in/voor andere wijken.
Daarna zal een concept-visie ontwikkeld worden, die vervolgens aan de gemeenteraad wordt aangeboden.
Meer weten: hier vindt u alles over de Omgevingsvisie

 

Hooien weer groot succes…

Na een paar jaar hooien na (of zelfs tijdens) buien, was het dit jaar weer eens zéér aangenaam, droog weer. Tientallen buurt-(en verderweg)bewoners togen zaterdag 14 september naar het Heksenweitje om er het eerder gemaaide en gewierste hooi te verzamelen en langs de weg te leggen – zodat de gemeente dit af kan voeren.


“Het lijkt hier wel Spanje!” zei één van de deelnemers tijdens de lunch onder de bomen. “Het dorp loopt uit, gaat samen aan ’t werk en dan lekker met z’n allen eten…”
Het was de laatste keer dat oud-bestuurslid Liesbeth Morcus (inmiddels verhuisd naar een andere woonplaats) het hooifeest organiseerde. Ze deed dat samen met haar opvolgster Barbara Kolff en – zoals alle voorgaande jaren – met gastheer en -vrouw Sonja en Gerard Dorresteijn.

Eerder al, op dinsdag, hadden kinderen van de Godelindeschool en de Groen van Prinstererschool een begin gemaakt. Samen zo’n 60 kinderen: en dat scheelde een slok(je) op een borrel.
Natuurlijk was deze zaterdag ook de Kinderboerderij weer uitgebreid aanwezig, met man- en vrouwkracht en twee stevige tractoren. De meegebracht ‘kiepkar’ bleek een schot in de roos: het lossen van de ladingen hooi ging daardoor een stuk sneller… Maar ook de klassieke ‘baby’tractor van Dennis deed weer uitstekend werk.

Eerder dan voorgaande jaren was ’t Heksenweitje schóón (en hier kun je lezen waarom dat goed is) – en kon er lekker nageborreld worden. Kom gauw een keertje kijken?

Maaien en hooien

Het Heksenweitje, een van de weinige niet bebouwde oude engen van het Gooi, wordt met veel toewijding beheerd door de bewoners van buurtvereniging Trompenberg Oost.
Zij krijgen hierbij steun van landschap Noord-Holland, van de scholen in de buurt en de gemeente Hilversum als eigenaar van het terrein.

Beheerplan
In 2011 is in samenwerking met Landschap Noord Holland een beheerplan opgesteld. Het accent lag op het vastleggen van een jaarlijks maaiplan, het terugdringen van ongewenste vegetatietypen (Amerikaanse vogelskers, braam, robinia) en het tegengaan van ongewenste verrijking van de bodem met voedingsstoffen. Sindsdien wordt er jaarlijks gemaaid en gehooid door vrijwilligers en iedere laatste vrijdag van de maand onderhoud verricht door een vrijwilligersploeg.
In het beheerplan uit 2011 wordt beschreven dat het Heksenweitje een unieke bodemstructuur heeft, die in het Gooi verder niet meer voorkomt. De bodem bestaat uit zwarte enkeerdgrond, ontstaan door het langdurig opbrengen van mest uit potstallen.

Ook cultuurhistorisch
Drie jaar later werd een plan opgesteld waarin niet alleen de landschappelijke maar ook cultuurhistorische betekenis van het Heksenweitje werd vastgelegd. Denk daarbij ook aan waardevolle elementen zoals zichtlijnen en oude historische verbindingen (’t Dievenpaadje).
Zo zijn sindsdien onder andere grote groepen braamstruiken in het noordelijk deel van het weitje en de struiklaag tussen het heksenweitje en de kinderboerderij verwijderd, waardoor de oorspronkelijk zichtlijn naar de Ceintuurbaan zo veel mogelijk is hersteld.


Maaien en hooien

Nog steeds wordt ieder najaar een deel van het Heksenweitje gemaaid. Daarvoor wordt nu door de buurtvereniging een professionele maaier ingehuurd, die na het maaien ook het maaisel ‘wierst’ (oftewel in lange, makkelijk op te rapen banen legt).
Maaien is nodig, want als gras-kruidenvegetaties meerdere jaren niet gemaaid worden, ontstaat er eerst zogeheten ‘ruigtebegroeiing’. Dat kan er heel leuk en bloemrijk uit gaan zien, maar op den duur wordt ’t een bos…
Hooien is nodig omdat als ’t maaisel blijft liggen, er allerlei voedingsstoffen vrijkomen die de concurrentie tussen diverse vegetaties opvoeren. De (pijnlijke) brandnetel gaat ’t dan winnen van de (prachtige) paarse dovenetel…

Waarom maar een half weitje gemaaid?
Oplettende wandelaars en wandelende hondenbezitters hebben al gemerkt dat er ieder jaar een (steeds ander) deel van het terrein wordt gemaaid. Dat heeft niets te maken met ‘hooi-capaciteit’: met de hulp van de leerlingen van de Godelinde- en Groen van Prinstererschool, de medewerkers en vrijwilligers van de Kinderboerderij en bewoners van Trompenberg Oost kan er véél gehooid worden.
Het ‘vleksgewijs’ maaien is ingegeven door natuurbeheer: behoud van diversiteit van plant én dier. Want het Heksenweitje is (ook) een belangrijke plek (geworden) voor vlinders, bijen, kevers, vliegen en alle andere kriebelbeestjes. En daar gaat ’t slecht mee. Door niet het hele weitje te maaien, blijft er voor deze diertjes genoeg ruimte over om te overleven.

Heeft ’t geholpen?
Het nu langjarig onderhoud van het Heksenweitje heeft ertoe geleid dat er een grotere diversiteit is aan planten (zoals de op 13 juni 2016 ontdekte steenanjer, een toen nog bedreigde soort) en insecten. Althans, dat is de indruk die vaste wandelaars hebben gekregen. Het bestuur van Buurtvereniging Trompenberg Oost heeft onlangs besloten in overleg te gaan met ter zake deskundigen, om een wetenschappelijk verantwoorde inventarisatie te maken van wat er allemaal leeft en bloeit.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=1rRAOURlNcY]

Record-opbrengst Hooidag?

Het begon met een beetje druilregen, die zaterdag de 15de september. Maar al snel brak de zon door – en tientallen buurtbewoners verzamelden zich op het Heksenweitje om daar het eerder gemaaide hooi te verzamelen. Aan het eind van een prachtige dag lag er een enorme berg langs de Hoge Naarderweg. We denken dat het een record-opbrengst is. Maar wetenschappelijk bewijzen, kunnen we niet…

Door Marijke Koeman

 

BTO-bestuurslid Liesbeth Morcus had qua organisatie het stokje (of beter de hooivork?) overgenomen van Nel van de Loosdrecht, daarbij geholpen door Sonja en Gerard Dorresteijn, die opnieuw hun onderkomen beschikbaar hadden gesteld als uitval- en rustpunt voor de harde werkers. Een ploeg van de Kinderboerderij, met tractor en aanhanger, zorgde voor ondersteuning. En ook oud-buurtbewoner Dennis was weer aanwezig met zijn antieke trekkertje, dat nog uitstekend werk deed… en prima ‘les-materiaal’ was voor de jonge generatie, die spelenderwijs leerde hoe leuk het is om ‘op het land’ bezig te zijn.

Daarbij viel vooral Olivier op… Hij had eerder met zijn groep 7 van de Godelindeschool al gehooid, op de dinsdag voorafgaand aan deze buurt-hooidag. De juf had gezegd dat wie het leuk vond om te hooien, ook zaterdag kon meehelpen. Nou, dat zag Olivier wel zitten: hij was bijna de hele dag in touw. En hoe!
Ook Joey en Gabriella, de jongste garde, droegen hun steentje bij. Maar ook zij, die de 70 reeds lang gepasseerd waren, prikten een vorkje mee… “Al is ’t maar een uurtje”, stond er op de uitnodiging.

En dat werkte. Een wisselende groep van buurtbewoners en Heksenweitje-gebruikers-van-verder-weg (oftewel hondenbezitters) zorgde er in een steeds ge-olie-derder (onthou dat woord voor Scrabble!) machine voor, dat om klokslag 16.00 uur het veld leeg was. De eerder gemaaide en gewiersde (in banen gerolde) stroken waren in hopen veranderd, vervolgens op karren geladen, naar de weg gereden en daar op één grote berg verzameld. Het was zwaar werk, vooral de resten van de bramenstruiken. Maar het weer, de prima verzorgde koffie, thee, limonade, lunch en het drankje achteraf maakten het een feest! BTO-voorzitter Ger Bemer bedankte alle mee-werkers, en dan vooral het gast-adres, de Kinderboerderij-ploeg, Dennis en diens moeder Wendy, die al sinds het begin van de hooidagen meedoet, met een presentje. Bekijk het verloop van de dag in onze fotoreportage? (Klik op de foto voor een groter exemplaar – met uitleg – en loop ze door. Downloaden? Dat kan, zie rechtsonder de foto. Foto’s: Marijke Koeman, Chantal van Aarde en Ine Coutinho).

Een klankbankje rijker


Het gonsde de afgelopen dagen van de geruchten op het Heksenweitje… Wat gebeurt dáár nou? Medewerkers van de gemeente waren druk bezig met, ja wat?, aan de rand van de Hoge Naarderweg. Zelf wisten ze het ook niet precies. Iets met muziek. En een bankje. Al zag ’t daar niet op het eerste gezicht naar uit… Een metalen frame, met boomstammen?

Inmiddels weten we ’t! Neem ons niet kwalijk dat we ’t vergeten waren? De aanzet tot dit gebeuren werd al anderhalf jaar geleden gegeven, dus was ’t iets uit het geheugen verdwenen. Het gaat hier namelijk om een klankbankje! Eén van zeven. Het eerste werd feestelijk in gebruik genomen in juli vorig jaar – en staat bij het Raadhuis.

Metropole orkest en Nieuwe Wildernis
In 2014 ondernam het Metropole orkest een tournee door Nederland, ter promotie van de film De Nieuwe Wildernis. Als PR-stunt werden op mooie plekken in de steden die werden aangedaan ‘klankbankjes’ neergezet. Ontworpen door Piet Hein Eek, gemaakt van puur hout dat werd aangeleverd door Staatsbosbeheer. Wie op het bankje plaats nam, kon een koptelefoon inpluggen en muziek beluisteren.

Klankbankjes in dienst van Dudok
Na de tournee was er voor deze klankbanken geen emplooi meer en uiteindelijk nam de gemeente Hilversum ze voor een bedrag van ruim 10.000 euro over van het Metropole orkest. Want de stad van Dudok en het Metropole hebben iets gemeen: Hilversum en muziek. “De combinatie Dudok en het Metropole Orkest is logisch. Dudok tekende bij muziek, omdat zijn ouders musici waren en soms tekende hij zelfs op muziekpapier.”

De zeven bankjes worden door het Dudok Architectuur Centrum ingezet als mijlpalen tijdens een fietstocht.  Het bankje aan het Heksenweitje fungeert als rustpunt na de aanschouwing van de Dudokstal op de Kinderboerderij. De plek van het bankje werd overigens bepaald door de infrastructuur: de aanwezigheid van een lantaarnpaal (waaruit de energie en muziek worden betrokken) – en het uitzicht op het perfect onderhouden stukje historisch groen…

Wie zijn koptelefoon meeneemt, kan op klankbankje 2 – kort en niet al te luid – luisteren naar het Groot Omroepkoor o.l.v. Kaspars Putniņš met Sergei Rachmaninov’s Maria vespers. Dit stuk werd gekozen omdat (we citeren) “natuur en religie soms zo dicht bij elkaar liggen. Wie heeft zich op een mooie plek in de natuur niet een stukje dichter bij de hemel gevoeld? De Hertenkamp is een oase van groen in Hilversum, de muziek van Rachmaninov een manier om de schoonheid van de natuur nog intenser te beleven.

Helaas moet je voor uitzicht op de Hertenkamp even om een hoekje gluren… Tenzij het Dudok Architectuur Centrum denkt dat het Heksenweitje gelijk is aan de Hertenkamp…
Maar we kunnen melden: het klankbankje van Piet Hein Eek zít voortreffelijk!

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=JKEfe9Kmo9s?rel=0]

Hooifeest werd NatGras-feest, maar ’t bleef een feest!

Op zaterdag 16 september was ’t weer zover: op het eerder ‘vleks-gewijs’ gemaaide Heksenweitje zou de buurt het hooiwerk afmaken. Eerder hadden al twee basis scholen een beginnetje gemaakt. Ze moesten hard werken, want het gemaaide gras was nooit hooi geworden… En alles wat er deze zaterdag nog verwijderd moest worden, was zelfs nog natter! Nog nooit in de geschiedenis van het hooifeest van buurtvereniging Trompenberg Oost was ’t zo nat geweest.

Toch was er een grote opkomst! Niet alleen buurtgenoten maar ook de vele hondenbezitters uit nabij gelegen buurten kwamen een handje meehelpen – en de honden natuurlijk ook… We genieten per slot van rekening allemaal van dit unieke stukje natuur. Nel van de Loosdrecht, die samen met Sonja Dorresteijn de catering verzorgde, had er een dag tevoren een hard hoofd in: “Toen ik de broodjes aan het smeren en beleggen was, dacht ik echt dat ’t veel te veel was…” En Sonja constateerde dat er nog nooit een stoelen-tekort was geweest. Stoelen en tafels, overigens, die de Kinderboerderij had geleverd. En natuurlijk was er ook weer een grote ploeg medewerkers en vrijwilligers van de Kinderboerderij de hele dag actief.

Om kwart voor vier, een kwartier voor het einde van het ‘hooi’-gebeuren, brak dan eindelijk de zon een beetje door en leek het eindelijk droog te worden. Maar toen was de buit al binnen (nou ja, verzameld langs de weg zodat ’t binnenkort door de gemeente afgevoerd kan worden).

(Kijk hieronder voor een foto impressie: klik op de foto voor een groter exemplaar. Klik onder de grotere foto voor de knop om te downloaden.)

Pagina 1 van 3

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén